Μίμη μου,δεν βγαίνω απ' το σπίτι και όλο γίνομαι μικρή και αν κάποτε έρθεις, θα με βρεις μωρό χωρίς να ξέρω τίποτα. Ούτε εσένα.

Γελάς; Μη γελάς. "Ανάβουν" τα μάτια σου και σκοτεινιάζει ο δρόμος .Άνοιξε τα χέρια σου και άσε να φέρει αέρα. Δεν μου έμεινε άλλη ηδονή, μόνο να σε ελπίζω. Το ξέρω, μου 'πεσε βαρύ που έφυγες και τα λέω μπερδεμένα. Μα είναι αχόρταγο το μέσα μου και όλο ζητάει.


Θα έρθεις απτόητος ή το ίδιο ανόητος; Ξερνάω κακία και δεν πρέπει. Σου ζητώ συγγνώμη. Έλα και θα 'μαι ο γελωτοποιός σου. Άσχημος,δύσμορφος νάνος. Με αυτιά γαϊδάρου και κουδούνια. Φτωχά τα όσα σου γράφω, το δέχομαι.Εσύ αξίζεις να σε κεντήσω στις φλέβες μου. Τί να τις κάνεις εσύ τις λέξεις; Πλάνεμα αλλόκοτο για λίγους, είναι.


Θες να μάθεις τα κακά μαντάτα,Μίμη μου; Οι δυο μας είμαστε.Έκανε το κουμάντο του ο κόσμος,μη πάνε τσάμπα τα λεφτά που τον ορίσανε. Μείναμε εμείς και μια γυάλα με φορμόλη. Αυτό θα ΄ναι το μνήμα μας.

Όσο μένουμε ζωντανοί,ασυγχώρητους θα μας αφορίσουν. Για αυτό σου λέω, έλα να γλεντήσουμε και ας είναι αυτό το ξόδεμα το τελευταίο.


Βγάζεις νόημα ή θα 'πρεπε να ντρέπομαι; Μη με φοβάσαι εμένα. Τον έχω εγώ τον τρόπο μου να ανακαλύπτω τσίπα.Θα ανάψω και ένα τσιγάρο σου, που βρήκα στο συρτάρι να θεριέψει ο αλήτης που έχω για αβάντα. Μόνο αυτός δεν δειλιάζει, εδώ που φτάσαμε.


Ρίξε μου δύο φάσκελα,σταύρωσε μέ, τί να πω...Νόμιζα θα έφευγες και θα γλίτωνα, μα είναι σαν να χιονίζει χρόνια και πέφτει η σάρκα απ' το κρύο, δήθεν χορτάτη από αγγίγματα. Άλλο παιδεμό πέρα απο σένα δεν έχω.Έλα, κάνε μου τη χάρη.Πόσο να αντέξω;Ξέφτισα που λέν και οι προδομένοι.


"Μαλάκας πρώτος" λένε οι φίλοι, "δεν αξίζει τον ίσκιο κανενός". Ποιός τους υπολογίζει τους λερούς; Δεν τους επιτρέπω. Δεν θα μονιάσω μαζί τους,παρά μόνο αν σαπίσει και η πιο βαθιά σου ρίζα.

Εως τότε, θα κρέμομαι απ' το μπράτσο σου, θα σου κάνω τα θελήματα. Δε με νοιάζει ό,τι μου πες.

Αν ειχε η νύχτα στόμα, τα ίδια θα έλεγε. Δεν παρεξηγώ εγώ,Μίμη μου. Και ας ήτανε βελόνες και χώμα άρρωστο τα λόγια σου. Και ας έφτυναν αίμα και βροχή, δεν τα θυμάμαι. Παραμένω το κουράγιο σου το άτρωτο. Το περήφανο ρεζίλι σου.


Έλα να λογαριαστούμε. Ξαναγεννημένοι και αιώνιοι, πρεζάκια της στιγμής, της θαμπής της ντόλτσε βίτα. Έλα να μεθύσουμε, να βγάλουμε έξω το κρεβάτι να πονάμε με τις ώρες,σε μια άκρη αυτού του κόσμου. Έλα να πλύνουμε τα σάβανα να τα 'χουμε έτοιμα. Έλα και θα σ'αφήσω να νικήσεις,εγώ ξέρω να χάνω. Εμείς οι δύο μείναμε. Παράταιροι.


Θα σε περιμένω Μίμη μου.

Μίμη μου, πιστεύω θα έρθεις να με βρεις όταν θα 'σαι έτοιμος να με σώσεις.

Όσο κουβαλάς το ίδιο σώμα, ηττημένοι και οι δυο. Εγώ απο ΄σενα, εσύ απ' το στόμα μου.

Ο πιο σταθερός απ' τους ανθρώπους σου, εγώ Μίμη.
Σε περιμένω πάντα απ' την ιδια απόσταση.

Μνήμη εν βρασμώ

Μίμη, έχω μετατρέψει το κάθε λογής ξεμπρόστιασμα σε ρομαντζάδα για αποδιοπομπαίους εραστές.

Όλο και χειρότερα δηλαδή

Mιμη μου, το χωλ στο σπίτι είναι για να σε προετοιμάζει.
Να ακούς τα βήματα πριν δεις ποιός ήρθε και μετανοιώσεις για τα μάτια σου.

Τα ξέρω τα πατήματά σου εγώ και δεν πρόκειται να ζήσω για άλλα.

Αφού δεν μπορείς να με πάρεις μαζί σου, πάρε με στ' αστεία και έλα να γελάσουμε

Aν γυρίσεις, θα σ' αφήνω να τρως τις πατάτες μου.

Το μόνο που 'χω να αρνηθώ είναι ότι λιγόστεψα.

Μέχρι να έρθεις, θα περισσεύω.

Aν απέχουμε απ' τον θάνατο όσο η απόσταση μεταξύ μας, μην έρθεις.

Όσο πιο θερμά σε υπερασπιζομαι, Μίμη μου, τόσο το χειροτερο για μένα.
Δεν γίνεται να προχωρησω αν δεν με σπρώξεις.
 Τύραννος του ανθρωπου, η πλάνη.

Όλη η ζωή μου, μια μέρα. Αυτή που θα ΄ρθεις.

Μίμη φτάνει πια. Έλα.
Μίμη, θα μετρησω ως το 3.
Μίμη θα μετρησω ως το 3 και αν δεν εχεις γυρίσει
Και αν δεν έχεις
Και αν δεν
Και αν
Και
Αν
Α στερητικό
Ν τελικό

Έχει αρχίσει να μυρίζει ο αέρας απώλεια, Μίμη μου.
Παρατεταμένη απλυσιά και υπομονή μπαγιάτικη.

Κάτω απ' το δέρμα σου θα ζω.. Στο υπόσχομαι.

Κομπλεξική απέχθεια σε οτιδήποτε δεν μου φαίνεται συνέχεια σου, Μίμη μου.

Πρώτα θα σου σπάσω τα μούτρα.
Μετά, ό,τι θες.

Μίμη μου γιατί δεν τρώς;

Μήπως, δεν σου αρέσει το φαγητό;

Εγώ φταίω. Δεν το πρόσεχα, ήμουν αφηρημένη.

Μήπως εισαι κουρασμένος;
Η δουλειά;

Βαρέθηκες; Έχεις δίκιο. Κάθε μέρα σ'γαπώ το ίδιο. Βαρέθηκες.

Ποιά είναι;
Α! Αυτή η κοπέλα. Όμορφη. Πολύ όμορφη.

Σου ταιριάζει, Μίμη μου. Εγώ σου περισσεύω.

Να πάς, ναι.

Φύγε Μίμη μου. Φύγε και ασε λίγο φως πίσω σου να ΄χω να σκεπάζομαι.


υ.γ έλα, να το κάνουμε έτσι

Και αν έχω ανάγκη να σε περιμένω είναι γιατι δεν μπορώ αλλιώς, Μίμη μου

Γυρίσεις, δεν γυρίσεις, παραμένεις το όριο σε κάθε περίπτωση, Μίμη μου.

Μόνο ευγνωμοσύνη για ΄σένα.

Και όταν θα ΄ρθεις Μίμη μου, θα 'ναι σαν θαύμα χωρίς θεό.
Μακάριοι όσοι σε πιστέψανε.

Σαν το φεγγάρι και εγώ, πάντα θα σ' ακουλουθώ, Μίμη μου

Ξεχείλωσα τις λέξεις για να σε χωρέσω, Μίμη μου.

Έξω κρύο, μέσα κρύο, μα η νοσταλγία πάντα θα υπερισχύει, Μίμη.
Θέλω εμφύλιο μαζί σου.

Μίμη μου, το ημερολόγιο έχει γεμίσει κενές μέρες, εβδομάδες και τη χυδαία πολυτέλεια της αναμονής. Μ' αυτή τη ρετσινιά, ζω.

Δεν είναι εύκολο να περιμένεις, Μίμη. Θέλει και αυτό εξάσκηση.

Καμία χρονιά δεν άλλαξε, Μίμη μου.
Παραμένει η ίδια που έφυγες.