Μίμη μου, έλα και άσε με να υποστώ τις φοβερές συνέπειες του ερχομού σου.

Ζήτησε άσυλο και θα στο δώσω.

Δεν είναι τυχαία η τάξη, τούτου του κόσμου, Μίμη μου.

Φτιάχτηκε για να την συνηθίσουμε.

Και εγώ το χάος, στερεύω σιγά σιγά, χωρίς εσένα.

Μίμη μου, δεν μπορώ παρά να σε σκέφτομαι με ευλάβεια.

Και αν φαίνεται ότι επαιτώ, ας είναι. Δειλή, τουλάχιστον δεν είμαι.

Τολμηρή ζητιάνα.

Μίμη, αν σε έχω κουράσει σου ζητώ συγγνώμη.

Είναι, λίγες, μέρες τώρα που 'χουν πάρει φωτιά οι φλέβες μου και έτσι για την ιστορία, φταίς εσύ.

Μίμη μου, αν νομίζεις ότι θα σε παρακαλέσω, έχεις δίκιο.

Θα πέσω στα πόδια σου, θα αγκαλιάσω τα γόνατά σου τόσο σφιχτά μέχρι να τα σπάσω.

Μέχρι ο πόνος να ανατινάξει τα μάτια σου.

Μη φοβηθείς. Φοβάται, μόνο,όποιος δεν ξέρει.

Μίμη μου, να σε ρωτήσω κάτι;
Αν σ' αγαπήσω βαθιά, θα βρω νερό ή κόλαση;

Εσύ θα με πεθάνεις.

Μίμη, εγώ εδώ, εσύ εκεί και ο κόσμος διαλύεται, αγόρι μου.

Φοβάμαι μην αλλάξεις και δεν σ' αναγνωρίσω.

Μίμη μου, χθες το βράδυ ονειρεύτηκα ότι ήρθες και με αγκάλιασες και έμεινες εδώ και έβγαλες ρίζες και ύστερα σαπίσαμε, μαζί.

Ακίνητοι οι δείκτες, Μίμη μου, αλλά κάποια στιγμή ο χρόνος θα τελειώσει και τί θα κάνουμε, τότε;

Κατάντησα παλιάτσος της στιγμής, Μίμη.
Με νταντεύω με σιωπές.

Τί άλλο να κάνω, πια;

Μίμη μου, αφού μπορείς να ζείς χωρίς εμένα, μάλλον είσαι της φαντασίας μου.

Καλό;

(Γελάς, άτιμε. Σαν να σε βλέπω)

Μίμη, η αγάπη μου για ΄σενα είναι λάθος, αλλά και ο μόνος τρόπος να μάθουμε να ζούμε με ατέλειες.

Ίσως μαζί, μπορούμε να υπάρχουμε και ανεπαρκείς. Ποτέ δεν ξέρεις, άλλωστε.

Σου φιλώ τα χέρια

Μίμη μου, γιατί δεν με παίρνεις τηλέφωνο;
Έστω και με απόκρυψη. Έτσι και αλλιώς, δεν ξέρω ποιός είσαι.

Τηλεφώνησέ μου, Μίμη. Μην αφήσεις να κουραστεί και η Άνοιξη.

Τηλεφώνησε μου, να διώξεις τα επιληπτικά σκοτάδια από μέσα μου.

Ανάθεμά και αν ξέρω τί σου λέω.

Μίμη, δεν ξέρω τί εντύπωση σού έχω δώσει, αλλά προς θεού. Δεν στα ζητάω όλα.
Ό,τι σού περισσεύει, ίσα ίσα να συντηρούμαι.
Ό,τι σού βρίσκεται, μήπως και σε προφτάσω.

Τί στο καλό; Απο πέτρα είναι η καρδιά σου; Άσε με να δώ.

Μίμη, να σού πώ, ποιός νομίζω ότι είσαι;

Είσαι αυτός που θα ξυπνήσει μια μέρα και θα ρωτήσει "απο ποιόν κρύβομαι, ο μαλάκας;".

Σε παρακαλώ,Μίμη μου. Μη σού απαντήσεις. Θα στεναχωρηθείς και δεν το θέλω.

Mίμη, καλημέρα.

Σκέφτηκα, αν θες και εσύ βέβαια, να το πάμε απ' την αρχή. Σαν να μην ακυρωθήκαμε, ποτέ.

Μίμη έκανα λάθος. Το λέω. Έπαιξα με ανοιχτά χαρτιά και εκτέθηκα.

Αυτή τη φορά θα κρύψω άσσους στο μανίκι και δεν θα λυπηθώ για κανέναν.

Και αν σε κερδίσω, θα ΄ναι γιατί έκλεψα, όχι επειδή είμαι καλύτερη.
Και τότε, ναί. Θα έχεις κάθε δικαίωμα να μη με θέλεις.

Mίμη, μού λένε οι φίλοι μου "κάνε υπομονή, Φώφη. Θα περάσει".

Δεν θέλω να μού περάσει, τούς απαντάω. Αφήστε μέ, ας μέ σακατέψει. Αναλαμβάνω την ευθύνη.

Και εντάξει. Κάνουν πώς με καταλαβαίνουν.

Μέσα σε ένα κουτάκι, Μίμη μου, έχω φυλάξει ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο σου.
Το είχα κλέψει ένα βράδυ, απ' το τασάκι.

Το βγάζω απ' το κουτάκι, το ακουμπάω προσεχτικά στην παλάμη μου και σκέφτομαι πόσο τυχερό υπήρξε που ακούμπησε τα χείλη σου, χωρίς να σε παρακαλέσει.

Μίμη, ποιά άλλη στα λέει τόσο ωραία, ρε αλήτη;
Ποιά άλλη καίγεται για να σε ζεστάνει;

Σε ρωτάω.

Μίμη μου, δεν έχω αλήθειες να σου πώ. Μόνο κάτι πλάνες έχω πρόχειρες.

Θες να πάμε για καμιά μακαρονάδα;
Έλα. Θα γελάσεις, αν με δείς.

Μίμη μου, πέρασαν τα γενέθλιά σου και δεν σού ευχήθηκα.

Να είσαι καλά να μ' αφήνεις μισή.

Παλιοτόμαρο.

υ.γ Μίμη, μην αλλάξεις σπίτι. Έρχομαι κρυφά και σε θέλω αθόρυβα

Σε σκέφτομαι με βάρδιες, Μίμη μου, για να μη μείνω χωρίς σκοπό.

Τί τα θες;Ξεθωριάζω τον χρόνο.

Mίμη μου, μη με βλέπεις έτσι σκονισμένη. Κυλά και το θολό ποτάμι, αγόρι μου.

Πώς έχεις τα μαλλιά σου; τα πεθύμησα.

Μίμη μου, φοβάμαι μη κουραστώ να σε περιμένω και γεμίσουν τα μάτια μου σκουριά.

Με νύχτωσες πριν την ώρα μου, άτιμο πλάσμα.