Καλησπέρα Μίμη.
Σήμερα είναι Πέμπτη. Μήπως με σκέφτεσαι;
Ξέρω, τις Πέμπτες δυσκολεύεσαι, αλλά κάνε και εσύ μια προσπάθεια, ρε αγόρι μου. Είναι κρίμα να φεύγουν έτσι οι μέρες. Για ΄σενα το λέω.
Πήγα στο super market το πρωί. Σου ΄χω πει για τον αγαπημένο μου διάδρομο; Είναι αυτός με τις κονσέρβες. Στάθηκα για κανα τέταρτο μπροστά σε κάτι σπαράγγια τουρσί, αηδία σκέτη και φαντάστηκα ότι σου φιλώ τα χέρια. Αυτά τα χέρια που δεν με άγγιξαν ποτέ με σιγουριά.Δεν πειράζει. Εσύ να ΄σαι καλά.Αλήθεια, τί φοβήθηκες; Μη στα λερώσω; Ώπα ρε Μίμη, μεταξύ μας μιλάμε,τώρα.
Ήταν ήδη λερωμένα, απο τις άλλες. Ε, τί γελάς; Ψέματα λέω; Μη γελάς, γαμώ το γούστο μου. Είσαι όμορφος και δεν πρέπει.
Πάει και ο Γενάρης, ε; Περνάει ο καιρός γρήγορα χωρίς εσένα. Μα και με εσένα, γρήγορα περνούσε, απλά δεν με ένοιαζε. Τώρα μετράω τα λεπτά και σε βρίζω. Εντάξει, τί να σου πώ; Ψέματα; Θέλω να εφεύρω νέα μπινελίκια μόνο για ΄σενα. Να σε βρίζω όπως καμία, κανέναν άλλον.
Μόνο αποκλειστικότητες για τη πάρτη σου, ρε Μίμη.
Είναι πολλά πράγματα που δεν είπαμε, το ξέρω. Και όσα είπαμε, να σου πώ τη μαύρη αλήθεια, έκανα πώς τα κατάλαβα. Τίποτα δεν κατάλαβα. Προσπάθησα, αλλά μου φάνηκαν μαλακίες, ρε παιδί μου.
Πώς τα κατάφερε αυτό το άγιο στόμα σου, να πεί τέτοιες μαλακίες; Έχεις ταλέντο, πάει και τελείωσε.
Δεν θέλω να σε παραδέχομαι, ρε άτιμε.
Μίμη, θα ξημερώσει Παρασκευή. Μήπως, μήπως λέω, θα μπορούσες έστω για 5 λεπτά...Τί; Είναι πολλά; Έστω 2, βρε αδελφέ, δεν είναι θέμα...Μήπως, λοιπόν, θα μπορούσες έστω για 2 λεπτά να με σκεφτείς απέναντί σου; Όχι, δίπλα. Απέναντι.
Σήμερα είναι Πέμπτη. Μήπως με σκέφτεσαι;
Ξέρω, τις Πέμπτες δυσκολεύεσαι, αλλά κάνε και εσύ μια προσπάθεια, ρε αγόρι μου. Είναι κρίμα να φεύγουν έτσι οι μέρες. Για ΄σενα το λέω.
Πήγα στο super market το πρωί. Σου ΄χω πει για τον αγαπημένο μου διάδρομο; Είναι αυτός με τις κονσέρβες. Στάθηκα για κανα τέταρτο μπροστά σε κάτι σπαράγγια τουρσί, αηδία σκέτη και φαντάστηκα ότι σου φιλώ τα χέρια. Αυτά τα χέρια που δεν με άγγιξαν ποτέ με σιγουριά.Δεν πειράζει. Εσύ να ΄σαι καλά.Αλήθεια, τί φοβήθηκες; Μη στα λερώσω; Ώπα ρε Μίμη, μεταξύ μας μιλάμε,τώρα.
Ήταν ήδη λερωμένα, απο τις άλλες. Ε, τί γελάς; Ψέματα λέω; Μη γελάς, γαμώ το γούστο μου. Είσαι όμορφος και δεν πρέπει.
Πάει και ο Γενάρης, ε; Περνάει ο καιρός γρήγορα χωρίς εσένα. Μα και με εσένα, γρήγορα περνούσε, απλά δεν με ένοιαζε. Τώρα μετράω τα λεπτά και σε βρίζω. Εντάξει, τί να σου πώ; Ψέματα; Θέλω να εφεύρω νέα μπινελίκια μόνο για ΄σενα. Να σε βρίζω όπως καμία, κανέναν άλλον.
Μόνο αποκλειστικότητες για τη πάρτη σου, ρε Μίμη.
Είναι πολλά πράγματα που δεν είπαμε, το ξέρω. Και όσα είπαμε, να σου πώ τη μαύρη αλήθεια, έκανα πώς τα κατάλαβα. Τίποτα δεν κατάλαβα. Προσπάθησα, αλλά μου φάνηκαν μαλακίες, ρε παιδί μου.
Πώς τα κατάφερε αυτό το άγιο στόμα σου, να πεί τέτοιες μαλακίες; Έχεις ταλέντο, πάει και τελείωσε.
Δεν θέλω να σε παραδέχομαι, ρε άτιμε.
Μίμη, θα ξημερώσει Παρασκευή. Μήπως, μήπως λέω, θα μπορούσες έστω για 5 λεπτά...Τί; Είναι πολλά; Έστω 2, βρε αδελφέ, δεν είναι θέμα...Μήπως, λοιπόν, θα μπορούσες έστω για 2 λεπτά να με σκεφτείς απέναντί σου; Όχι, δίπλα. Απέναντι.
